Courtoisie ???

Of hoffelijkheid. Of beleefdheid.

Het moet me van het hart, maar de laatste weken heb ik in onze club bitter weinig gemerkt omtrent "courtoisie" ! Integendeel zelfs. En dat is jammer, jammer, jammer. Quasi elke week worden er tijdens onze zondagrit, enkelen "uitgewaaid". Niet alleen mijn partner, maar ook andere vaste waarden binnen de club. In het verleden gold de ongeschreven wet dat in dergelijke situaties de snelheid onmiddellijk daalde, de achterblijvers terug in de kop van het peloton gebracht werden en dat ze gezamelijk uit de wind gezet werden. Niet meer dus. Nu hoor je hier en daar, met enig leedvermaak, zelfs gniffelen van "die of die is er terug af". Wat mij ook stoort is het feit dat sommigen de vermoorde onschuld voorwenden als hun gemeld wordt dat er achterblijvers zijn. Het "wir haben es nicht gewust" syndroom, weet je wel. 

Het zal je maar overkomen dat je een paar keer "het zwarte schaap" - what's in a name - bent. Je moed zinkt in de schoenen en niet het minst om zoveel gebrek aan solidariteit. Is het dan verwonderlijk dat er soms leden afhaken ?

Daarom vrienden deze expliciete oproep tot kameraadschap en courtoisie. Onze mooie club huldigt - nog steeds - het principe "samen uit, samen thuis". En als iemand het wat moeilijker heeft, respecteer dan a.u.b. volgende pikorde : de sterkeren zetten de zwakkeren uit de wind, de jongeren de ouderen en tenslotte de mannen de vrouwen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn ?