Le Grand départ !

Met een kleine 70 (hopelijk allen dopingvrij) stonden we daar gisterenmorgen.

Te blinken met onze nieuwe helmen en sommigen zelfs met nieuwe fietsen, maar bovendien allen "begeisterd" met dat zalige gevoel van "yep, 't spel begint weer".

Apropos, hier moet ik toch de teloorgang van een jarenlange traditie even aan de kaak stellen. Want een nieuwe fiets betekent tournée générale bij aankomst in het lokaal. Dit geldt ook voor een nieuw lief, de geboorte van een (klein)kind, echtscheiding, zoon/dochter die slaagt in examens. Voorgaande was - voor alle duidelijkheid - een niet limitatieve opsomming ! Enfin, met deze wil ik zeggen dat de zondaars volgende week alsnog hun schuld nog kunnen aflossen ...

Spannend is ook het wachten op de eerste bandbreuk. En jawel, na een kleine 30 km was het van dat. In de wedstrijdradio klinkt het bericht van UCI-commissaris Sammy, "crévaison".

Renner Rik Ascrawat viel de beurt te eer de eerste pechvogel van het seizoen te zijn (tiens, misschien moeten we ook dit opnemen in de lijst van met drank afkoopbare boetes).

Sommigen zijn jaloers en doen tijdens de rit de prestatie van Rik over. De Grote Leider loodst ons via allemaal kleine baantjes naar Houtkerque (ofte Holzkirchen voor onze Duitse gastrijder).

Een mooi, doch verraderlijk parcours. Soms heb ik de indruk dat er iets scheelt aan mijn fiets. Of zouden het toch de verdoken hellingen zijn ?

De laatste 10 km wordt het hard, wind op kop en een duidelijk verschil tussen getrainden en niet-getrainden. Bij Sabelle wordt het zwart voor de ogen, maar ziek als ze is, bijt ze toch door.

Eigenlijk was de afstand (82km) een beetje veel voor de eerste rit. Maar ik beloof op mijn communiezieltje beterschap voor zondag a.s.